Vanavond was het zo ver, het debuut van onze nieuwe detectoren. Afgelopen winter waren onze techneuten druk in bezig met het bouwen van vleermuisdetectoren die wij uit wilden delen bij onze excursies.
Het waren detectoren waarbij de elektronica veilig opgeborgen zat in een 3D-geprint kastje met ons logo erop. Hiermee willen wij de betrokkenheid van onze gasten nog meer verhogen. Kinderen kunnen dan zelf op zoek gaan naar vleermuizen terwijl ze zelf de knopen bedienen. Zij kunnen bepalen op welke frequentie ze de detector instellen en daardoor welke vleermuizen ze kunnen horen. Elk vleermuissoort heeft zijn eigen frequentie.
Hoe dit zit? Elk vleermuis in Nederland stuurt een geluid uit die weerkaatst wordt door de omgeving. Door de weerkaatsing kan een vleermuis een beeld vormen van waar er bomen staan, insecten vliegen en waar er gebouwen staan. Hiermee creëert de vleermuis een kaart in zijn hoofd. Nou is het zo dat geluid uit geluidsgolven bestaat en deze hebben een bepaalde frequentie. En elk vleermuissoort heeft een voorkeursfrequentie. Ter illustratie: de gewone dwergvleermuis maakt geluidsgolven van 45 kHz, de rosse vleermuis golven van ongeveer 20 kHz en de ruige dwergvleermuis geluidsgolven van 38 kHz.
Gisteren vlogen er weinig vleermuizen, keken zij allen naar de Eurovisie Songfestival? De vleermuissoort die wij zeker gezien en gehoord hebben was de gewone dwergvleermuis die op 45 kHz zit.
Onze nieuwe detectoren zijn hiermee geslaagd.
Veel dank gaat uit naar onze bouwers. Jullie weten wie jullie zijn.
Erika, Judith, Arie, Wilko & Kevin