Op deze avond was Hillie de spreker, waren er 3 gidsen: Hillie, Kevin en Erika, bijgestaan door vrijwilligers Els, Nelleke en Joeke.
Het was kil weer, en dus niet bepaald ideaal voor het spotten van vleermuizen, maar ja, de campingbewoners die hadden ingetekend, rekenden natuurlijk op onze komst, ons verhaal en op het zien van vleermuizen!!
De opkomst was goed (34 personen, wo. 9 kinderen. Hillie deed het woord, bijgestaan door de foto’s en film van een vleermuizenprogramma. Heel knap (van die ons onbekende filmer/fotograaf) om dat zo mooi op de film te krijgen, want het is niet bepaald makkelijk om vleermuizen goed te zien: in het bijna donker, en ze zijn razendsnel.
De beelden die Hillie liet zien, zijn heel instructief: je ziet hoe verschillend ze zijn van grootte: miniem, passend in één hand, tot aan vliegende hond = de grootste. Allebei niet hier in Nederland trouwens. We leerden hoe de voortplanting gaat, ook interessant: het vrouwtje bewaart de zaadjes va het mannetje in een zakje in haar lijf tot een geschikt moment om haar eitjes te bevruchten .
Alleen vrouwtjes zorgen voor de jongen. Ze zogen hun jongen: het zijn immers zoogdieren! Als de moeder moet jagen, vertrouwt ze haar jongen toe aan een ander vrouwtje van de kraamkolonie die alleen uit vrouwtjes bestaat. Ze kruipen dicht tegen elkaar en houden elkaar zo lekker warm. Kinderherkenning gebeurt door geur. De jongen zijn autonoom vanaf zes weken voor bepaalde soorten, of ongeveer vier maanden voor andere. Als er gevaar dreigt neemt het vrouwtje haar jongen mee: ze houden zich vast aan haar tepel terwijl ze door de lucht gaan en een veilig onderkomen zoeken.
De campinggasten zaten geboeid te luisteren en een aantal kinderen hadden veel vragen. Ze zijn de vleermuizen vast meer gaan waarderen door meer te leren over deze bijzondere handvleugelige zoogdieren!!
Het was zover: We verdeelden de groep in drieën en gingen naar buiten, een heldere koude nacht, en omdat het bijna de langste dag is, is het ook laat met schemeren. Gelukkig was het droog en was de kans groot dat we in ieder geval enkele exemplaren zouden zien.
De kinderen kregen allemaal een bat-detector in hun hand en leerden omgaan met de knoppen. De knetterende geluidjes waren er al, maar dan is het nog de kunst om ze ook echt te zien vliegen: daarvoor moet je echt snel naar boven kijken anders zijn ze al voorbijgevlogen!!!!!!!
Iedereen was tevreden, want dat is gelukt! We hebben ze zien vliegen!! Tijd om naar huis te gaan maar eerst mochten we even proeven van het overheerlijke softijs van Jan en Wenda, onder het toeziend oog van een wezel buizerd en vos.
Tekst: Els & Nelleke
Foto’s: Hillie & Els & Nelleke